Dementie is een ingrijpende aandoening. Ingrijpend voor de persoon zelf, intensief voor naasten. Je leven staat op z’n kop - en gaat tegelijkertijd ‘gewoon’ door. Veel zorg en tegelijkertijd weinig zorg, want dat is de paradox van dementie: care noch cure kunnen mensen met dementie genezen. Er is helaas nog geen medicijn.

Op het sociale vlak valt er echter wel veel te doen. Goed werkende sociale netwerken kunnen de zorg voor mensen met dementie met elkaar delen en zo de inspanning voor ieder afzonderlijk draaglijk houden. En die sociale netwerken zijn op hun beurt weer van cruciaal belang voor mensen met dementie: onder de mensen zijn, een wandelingetje maken, een boodschapje doen. Alledaags leven verhoogt de kwaliteit van leven.

Maar hoe vorm je die ‘goed werkende sociale netwerken’ rond mensen met dementie? Het aangrijpende verhaal van Dolly Verhoeven over haar inmiddels overleden man Volkert laat zien hoe fijn het is om zorg te delen met familie, vrienden en bekenden. Dolly weet hen in te schakelen, maar je leest tussen de regels door ook hoe ingewikkeld dat is. Een vriendin die een rooster maakt, had iedereen maar zo’n vriendin! En was er iemand die een lichte gebruiksaanwijzing kon geven om een middag op stap met Volkert leuk te houden? Ik lees er niet over. En wat als je partner geen sociaal vaardige professor is? Of als je zonder partner bent?

In het arrangeren, orkestreren, modereren van die netwerken - daar zit het grote werk van sociaal professionals die zich richten op dementiezorg! Daar zit de sleutel om een crisis(opvang) te voorkomen. Daar zitten de puzzels waar de Werkplaatsen Sociaal Domein antwoorden op proberen te ontwikkelen en waarover je meer leest in dit magazine.

Krijn van Beek, voorzitter Associatie Werkplaatsen Sociaal Domein
voorzitter@werkplaatsensociaaldomein.nl